Vandaag vertrekken we naar Paramaribo. Ons vliegtuig vertrekt om 12.15 vanaf Schiphol, en als alles goed gaat zullen we ongeveer 8 of 9 uur laten landen in Suriname. Als we daar landen, zal het daar 5 uur 's middags zijn. En het zal er 30 graden zijn!

We worden thuis opgehaald door Wilma (de moeder van Michiel) en Hans (haar vriend). We rijden naar Schiphol en parkeren daar. De bus brengt ons vervolgens naar de Vertrekhallen. Confuus door het bord met de vliegmaatschappijen en hun vertrekpunt stappen we uit bij Vertrekhal 1 & 2, terwijl we toch meenden dat Sanne in januari in Vertrekhal 3 moest zijn. Binnen zien we ook dat we inderdaad bij Vertrekhal 3 moeten inchecken. We lopen vlug naar de juiste incheckbalie en en checken in. Of: geven onze bagage af, want we hebben ons thuis al ingecheckt via internet. Er waren niet veel plekken meer over.

Het afgeven van de bagage duurt toch nog wel even, en we hopen maar dat we onze koffers niet kwijt zullen raken. Daarna gaan Wilma en ik lekker tax-free shoppen! Ik wou al een tijdje een nieuw parfum (ruikend naar...vanille) en heb dus een flinke fles gekocht. Al snel was het tijd om te boarden. Aankomend bij de precieze gate bleek dat er erg veel mensen waren! We zagen al snel in dat het vliegtuig propvol zou zitten.

Nadat we eindelijk door alle douanes en paspoortcontroles in ons vliegtuig zaten, was het al 12 uur. Het leek ons sterk dat het vliegtuig om 12.15 zou opstijgen, en dan werd helaas ook waardheid. Een aantal keer werd omgeroepen dat ze nog op zoek waren naar een aantal passagiers en pas om 12.50 begonnen we te taxiën.

In het vliegtuig kregen we een heerlijke lunch en heb ik 2 boeken (uit)gelezen en naar Bee Movie gekeken. Zo ging de tijd best snel. We hadden geen eigen schermpje dus we konden maar af en toe zien waar we waren en dat was ook vrij nietszeggend ("Kijk, we vliegen boven...de oceaan!"). Na ongeveer 8 uur begon het vliegtuig te dalen en een half uurtje later waren we geland. Naar mijn idee landde het vliegtuig op een soort zandweggetje, maar dat was volgens Michiel 'onzin'.

Bij de landing zagen we al dat Suriname erg groen is, met rode accenten. Veel oerwoud en ook veel bauxiet (waar aluminium van wordt gemaakt). Dat bauxiet is een soort orandjerood, de kleur van roest.

Vanaf het vliegtuig moesten we lopen naar de gate. Het blijkt dat het vliegveld ontzettend klein is. De Boeing landt slechts 1 maal per dag en is tevens het enige vliegtuig van formaat op het vliegveld. Er stonden wel nog een helicopter en een klein propellorvliegtuigje.

Op het vliegveld moesten we lang wachten voordat we door de douane waren. Al onze visa en entry-stempels (gezamenlijk: India, Egypte, China, Indonesië, Brazilië) werden uitvoerig gecontroleerd en we werden aan een klein kruisverhoor onderworpen, maar we mochten gelukkig wel verder.

Onze koffers hadden we vrij snel, en daarna konden we naar buiten lopen. Buiten stond negertje Sanne op ons te wachten. Wat was zij bruin geworden in 2 maanden! Dat beloofde wel wat voor mij. Sanne had een busje geregeld waarmee we naar Paramaribo gereden zouden worden. Dat was nog ongeveer een uurtje. Jammer genoeg was niemand van ons op de hoogte van het feit dat het nog een uurtje rijden zou zijn.

Michiel en ik zaten op de achterste bank. We plakten aan elkaar, maar ik was vooral erg moe.

Eerst hadden we Hans en Wilma afgezet bij hun 5-sterren-hotel, het Royal Torarica. Daarna zijn Sanne, Michiel en ik doorgereden naar het studentenhuis waar Sanne ook woont. Onze kamer even bekeken, gedag gezegd tegen onze huis-gekko, ons even opgefrist en terug gegaan naar het hotel. We zijn nog even wat gaan eten bij 't Vat, een bekend eettentje. Jammer genoeg moest ik zo lang op mijn tosti wachten dat mijn trek al vergaan was.

Toen we weer in het studentenhuis aan waren gekomen brak mijn eigen dieptepunt aan. Er zaten drie, dikke, snelle, vieze kakkerlakken in onze kamer. Ik was helemaal over mijn toeren en vond het vreselijk. Gelukkig kwam Sanne ons redden met een bus giftige, verlammende anti-beestjes spray en een rol plakband, waarmee ze de plinten hermetisch heeft afgetaped.
Nadat Michiel ook de klamboe stevig onder het matras had gevouwen en alle gaten in de klamboe dicht had getaped, durfde ik een beetje rustiger te worden en te gaan slapen.