Vandaag stond een leuk tripje op het programma. Als eerste gingen we naar de Cao Dai tempel. Het was een behoorlijk stuk rijden. Het is een tempel van een geloof dat een soort combinatie is van 4 geloven.

De tempel zelf was heel erg kleurrijk en uitbundig. Erg vreemd. Felle kleuren, draken, ogen. Bijzonder. Om 12 uur begon het gebed, dit konden we van boven in de tempel bekijken. Alle mannen en vrouwen waren in het wit gekleed en kwamen op de muziek de tempel inlopen. Vervolgens gingen ze zitten in nette rijen en bidden terwijl er gezongen werd en er muziek was. Bijzonder om te zien.

Maar het hoogtepunt van de dag was toch wel de Cu Chi tunnels. Dit tunnelnetwerk onder de jungle werd gebruikt door de Vietnamezen tijdens de oorlog met Amerika. We kregen eerst een oude zwartwit film te zien, beetje erg oud was het wel.

Vervolgens liepen we de jungle in en kregen we een super klein gat in de grond te zien dat afgesloten werd door een plank. Op de plank lagen bladeren, dus de tunnel ingang was echt totaal niet te herkennen. Als eerste ging de boswachter er in om het voor te doen. Je moest met je handen in de lucht er in, zodat je smaller was. Na het voordoen kwam hij er weer uit en werd er gevraagd wie het wilde proberen. Ik werd aangewezen en moest er als eerste in!

Het was echt super krap en beneden helemaal donker. Ik sloot de tunnel af door de plank in de lucht te houden terwijl ik naar beneden zakte. Na een paar seconde kwam ik er weer uit. Margot filmde het en maakte foto’s. Het was echt super klein. Dit was geen tunnel waar je als toerist door heen kon kruipen, die kwamen later.

Margot ging even later ook nog de tunnel in. Erg stoer. De bladeren zaten in haar haar toen ze er uit kwam :).

Het pad door de jungle bracht ons bij nog meer tunnel ingangen, een oude tank en een soort termietenhopen met gaten er in. Dat waren de luchtgaten voor de tunnels.

Het was best interessant, er waren gebouwtjes met poppen die bezig waren met activiteiten uit de oorlog, zoals wapens maken. Ook werden er verschillende vallen getoond die werden opgezet tegen de Amerikanen.

Tot slot was er het tunnelcomplex waar je echt in kon. Deze tunnels waren wel vergroot, speciaal voor toeristen. Anders waren ze echt veel te klein. Zelfs nu was het nog krap, je kon hurkend net een klein beetje lopen.

De gangen kronkelde onder de grond en soms ging je een verdieping lager. Op ¾ van de totaal 75 of 100 meter ging iedereen er uit, maar ik ging door naar het laatste stuk. Hier werd het nog krapper en moest ik zelfs kruipen. Ondertussen vloog er ook nog een vleermuis rakelings langs mijn hoofd. Brrrr scacy, en ik was daar helemaal alleen in de tunnels!

Margot was er al een stuk eerder uitgegaan en stond te wachten bij het punt waar iedereen er uit kwam. Ik kwam er niet uit en ze wist niet wat er aan de hand was. Maar blijkbaar was ik als enige helemaal tot het einde doorgegaan.

De Cu Chi tunnels waren erg informatief en het was een leuke ervaring! Zeker de moeite waard om heen te gaan als je in Ho Chi Minh City bent.

Het was weer een flinke busrit terug. Rond half 7 waren we terug. We zijn lekker gaan eten naast ons hotel (Cam Hotel). Dat was zo super lekker gisteren, dat ik vandaag weer hetzelfde heb genomen (fried rice met ananas en kip voor 42.000 DONG).

Daarna nog een nieuwe Northface winter/regen jas voor Margot gekocht voor 40 dollar en boeken geruild. Van het geld dat we over hadden, hebben nog wat snacks gekocht.

Morgen gaat alweer vroeg de wekker, dan gaan we naar Cambodja!