In Pondicherry hebben we heerlijk bijgetankt wat betreft Europeesheid. Lekker eten, rustige, goed georganiseerde straten, mooie boulevard en een beetje beschaafdheid (denk aan mijn stuk over de vieze gewoonten van Indiërs in een ouder bericht). Uiteindelijk zijn we er in totaal 3 dagen gebleven, en we hebben allerlei leuke restaurantjes ontdekt. Zo was er een 'craftshop-cum-café-cum-restaurant', waar je een European syle thali kon proberen. Een thali is een soort Indiase versie van de tapas, je krijgt een bord met rijst en een broodsoort, dus chapathi, roti of papadum. Daarbij krijg je dan een aantal kleine bakjes met sausjes: verschillende soorten curry, dahl (linzenprutje) en vaak ook raitha (yoghurt met rode ui/tomaat/komkommer) en nog wat onherleidbare sausjes worden op je bord gekwakt. Vervolgens moet je als tourist om bestek vragen, of het net als de Indiërs met je handen eten. Maar daar zijn wij niet zo bedreven in, en we houden niet zo van vieze handen.
De European style thali bestond uit 2 frisse salades, 2 plakken zelfgebakken brood, olijfolie, hummus, knoflookboter en gorgonzoladip. Heel erg lekker! Ook was er een restaurantje waar we lekkere pasta met pesto en verschillende quiches hebben gegeten.

Ook hebben we natuurlijk wat cultuur gesnoven, we zijn naar de botanische tuin gegaan (viel een beetje tegen, vooral door de ontelbare kruipende beestjes!), we hebben een mooie kerk bekeken (lekker rustig) en we zijn naar het museum geweest. Het museum was erg klein, maar er waren veel muntjes en vol trots hadden ze dan ook een 1 euro muntje en een 1 eurocent muntje tentoongesteld! Dat was wel grappig om te zien. De trots van het museum, een 'pousse-pousse', was helaas in reparatie. Een pousse-pousse is een oud soort rickshaw, die niet gemotoriseerd was maar door een man werd getrokken. Die hebben we dus niet kunnen zien.

Verder was Michiel zijn haar ondertussen zo lang geworden, dat hij naar de kapper is geweest! We kwamen aan bij de kapperszaak en van buiten leek het een heel grote zaak, maar toen we de deur open deden bleken er maar 4 kappersstoelen te staan in een soort kleine shop. Verder was het heel stil, er werd niet gepraat! Maar Michiels haar is weer kort en fris, en dat voor maar 40 rupees (dat is minder dan een euro!).

Op de laatste dag in Pondicherry hebben we nog een postpakket naar huis verstuurd. Alle tot nu toe gekochte souverniers en de reisgidsen zitten erin. Het was nog een heel gedoe, want je moet op het postkantoor aankomen met je kant-en-klare pakket. En je pakket moet in een soort stoffen zak genaaid zijn. En dat moet je bij een kleermaker laten doen. Gelukkig was er in Pondicherry een soort pakket-verstuur-service, en daar is het pakket helemaal voor ons gemaakt en zij brengen het ook naar het postkantoor. We hopen dat alles goed gaat! Oh ja, ook nog grappig: ons postpakket wordt via 'SAL' vestuurd, dat staat voor Surface Air Lifted, en het houdt in dat het pakket via een hybride vorm van zee- en luchtvaart verscheept gaat worden. Volgens mij weten ze zelf eigenlijk ook niet wat er precies met het pakket gaat gebeuren...

Woensdag hebben we de bus naar Mamallapuram genomen, de laatste stop in India. Dat was wederom een gedoe, want we hadden vrij snel een (express)bus, maar eenmaal in de bus werd gezegd dat hij niet in Mamallapuram zou stoppen. Terwijl wij 10 keer gevraagd hebben 'Mamallapuram?'. Yes, yes, glimlach, glimlach. En dan opeens stopt hij niet. Dus Michiel is lekker boos geworden en toen stopte hij er toch voor ons.

Mamallapuram is erg touristisch en het is een lekker klein dorpje aan zee. Mamallapuram trekt vooral zoveel touristen doordat er hier veel mooie tempels zijn, en een groot bas-reliëf. Donderdag hebben we dan ook alle tempels in de buurt van het dorpje bekeken. Het bas-reliëf was erg groot (zie de foto's rechts), de olifant is zo groot als een echte olifant! De tempeltjes waren ook allemaal erg leuk. Bij die tempels ligt nog een grote ronde kei die Krishna's Butterball wordt genoemd, maar wij hebben hem omgedoopt tot bitterbal hihi. Wel was het een flinke wandeling, en het is hier loeiendheet, dus 's middags hebben we vooral voor pampus bij het hotel gezeten. Aan het einde van de middag zijn we nog naar de Tempel van de Kust gegaan. Deze kleine tempel staat vlakbij zee, al kun je die niet zien vanaf de tempel. Doordat het al laat in de middag was, was het licht heel erg mooi en was het ook best rustig bij de tempel. Het was echt een romantische kleine tempel, en we hebben er bijna een uur gezeten (al was Michiel de helft van de tijd aan het rondrennen met foto/videocamera).

Vrijdag zijn we naar de Tijgergrot gegaan, deze grot ligt iets buiten het dorp en het is een kleine tempel omgeven door tijgerkoppen uitgehakt uit steen. Het was erg mooi, er lag ook een mooi grasparkje met palmbomen omheen en er stonden hele schuine rotsen. Heel erg mooi en ook nog erg rustig doordat we er vroeg in de ochtend waren. Daarna zijn we doorgegaan naar Crocodile Bank, een soort krokodillenboerderij met veel reptielen. We hebben zeker meer dan 1000 krokodillen gezien, die allemaal meedoen aan fokprogramma's en onderzoek. Het was erg leuk, er waren ook verschillende soorten schildpadden, en ze hadden een soort onderwaterruit waar je een krokodil in het water kon zien. Dat was erg leuk.
Ernaast lag nog een slangenmelkerij, waar Indiase families gifslangen melken voor het antigif. Er werd gedemonstreerd hoe ze dat deden, en er werd een cobra geshowd. Wat een beest is dat, zo statig en 'fierce', hij viel de stang waarmee de man hem op afstand hield heel snel aan, en een jongetje dat met zijn ouders naar de demonstratie keek schrok er echt van. Zo'n beest dwingt echt respect af en we hopen dat we hem niet tegenkomen in het wild.

Gisteren hebben we de hele dag aan het zwembad van een nabijgelegen hotel gelegen en lekker gezwommen. Dat was echt even lekker, koel water, in de schaduw een boekje lezen, geen last van muggen daar, en gewoon even niets. Gisteren was het trouwens ook Diwali, het lichtjesfeest, maar dat was de grootste teleurstelling allertijden. In Nederland zie je wel eens documentaires over Diwali, en dan zie je dat de straten vol met kaarsjes staan, en dat het heel sereen en feestelijk en mooi en idyllisch is. Waar dat dan precies is opgenomen weten we niet. Nou, niet hier in ieder geval. Geen kaarsje gezien, maar iedereen gaat helemaal los met knalvuurwerk. Rotjes en nitraatbommen is alles wat we van Diwali gezien hebben (of dus: gehoord). Heel erg jammer.

Vanavond vliegen we naar Bangkok, vanmiddag moeten we de bus naar Chennai Airport gaan zoeken, en zodra we in Bangkok aankomen moeten we weer een bus zoeken om naar Kanachaburi te gaan. Daar ligt de Burma spoorlijn, en die willen we graag zien.

Zeven weken India zitten er alweer op, en soms was het echt wel zwaar. Vieze, warme, lawaaiige hotels, kakkerlakken, de drukte en viezigheid op straat, de immense hitte en stoffigheid, de moeite die je soms moet doen om een restaurant te vinden en de altijd aanwezige muskieten. De volle en slechte bussen waar keihard getoeterd wordt, waar Hindifilms op vol volume worden gedraaid, de vieze gewoonten van de Indiërs en het feit dat iedereen, hoe aardig ook, uiteindelijk je geld wil hebben.
Maar dan: waar vind je lieve koeien op straat die lekker rondsjokken met een tevreden glimlach op hun smoel? Waar vind je zoveel kleuren en geuren op straat? Waar kunnen alle soorten geloven in vrede samenleven? Waar is het zo goedkoop dat je ver onder je budget blijft, terwijl je toch zoveel leuke dingen doet en zoveel mooie dingen ziet? Waar zijn de tempels en monumenten zo vrijelijk toegankelijk dat je overal op en aan mag zitten, en waar je dus fantastische foto's kunt maken? Waar zie je in 7 weken maar 2 Nederlanders? Ik ben erg benieuwd of dat antwoord India is, of dat het misschien een kenmerk is van Azië in zijn geheel...