De busreis die we na het bericht van vorige week hebben gemaakt, was weer een spannende ervaring. Allereerst kwam de bus veel vroeger aan dan volgens de timetable het geval zou zijn, en bovendien zat de bus binnen 2 minuten helemaal vol. En na nog eens 5 minuten was hij weer helemaal leeg. Om na 5 minuten weer propvol te zitten. En om na wederom 5 minuten weer helemaal leeg te zijn. Etcetera. Ondertussen was de conducteur tegen iedereen aan het schreeuwen en tieren, waarom was ons geheel onduidelijk. Toen we het aan iemand vroegen werd ons verteld dat de bus onderweg op veel plekken zou stoppen en dat de conducteur het liefst mensen in zijn bus had die helemaal naar Trichy gingen. Gelukkig voor ons! Verder zat de buschauffeur zijn vinger de hele weg vastgeplakt aan zijn harde, schelle toeter, dus dat was een hoofdpijnwaardig ritje.

Na de lange, lawaaiige rit (geen Hindifilm deze keer) kwamen we aan op het busstation in Trichy. De hotels in Trichy lagen vooral bij het busstation, dus we konden lopend een inspectie doen. Omdat het al laat was toen we aankwamen (rond 7 uur 's avonds) hebben we gegeten bij het drukke restaurant van het hotel. Niet alleen zaten er veel touristen, het werd ook bezocht door Indiërs; mannen, vrouwen en kinderen. Volgens de Lonely Planet hét recept voor een veilige eetplek.

(Het volgende stuk kan beter niet gelezen worden tijdens een maaltijd of door mensen met een zwakke maag).

De volgende ochtend (maandag) werd ik vroeg wakker, doordat buiten het busstation tot leven kwam en omdat ik een erg rommelende buik had. Niet van de honger maar van pijn, darmkrampjes, en toen ik op het toilet zat was daar: diarree. De eerste keer voor mij deze reis, en dat is best een prestatie, om al 5 weken in India te zijn en geen diarree te hebben! Maar dat was bij deze dus voorbij.

Na een kort ontbijt zijn we naar het Rotsfort gegaan. Midden in Trichy ligt een grote rots (de enige in de hele stad), en daar bovenop heeft een fort gestaan. Nu zijn er eigenlijk nog 2 tempels over die alleen voor Hindoes toegankelijk zijn. Maar, het uitzicht zou erg mooi zijn. Om dat te zien moest je wel 437 uit de rotsen gehakte treden beklimming. Gezien de staat van mijn spijsverteringssysteem zag ik er erg tegenop, maar toen we boven waren dachten we allebei: huh? Zijn we er nu al? Ik dacht dat we pas op de helft waren!

Het uitzicht over Trichy was erg mooi, maar op een gegeven moment voelde ik mijn darmen weer samentrekken, en het toilet was bijna helemaal beneden. Snel mijn videocamera aan Michiel overgedragen en mezelf in trance (telkens 7 treden of stappen tellen, werkte fantastisch) naar beneden geloodsd. Daar bleek het toilet een hurktoilet te zijn, dat is al spannend als je moet plassen, en natuurlijk helemaal met diarree. Later, in een relatief goed restaurant bleek er weer enkel een hurktoilet te zijn, maar ik kan jullie gerust stellen dat alles goed is gegaan! Al met al ben ik in een ochtend zo'n 7 keer naar het toilet gespurt. 's Middags dus maar in het hotel gebleven en een beetje gelezen en televisie gekeken.

(Vanaf hier kan iedereen weer meelezen!)

Dinsdagochtend bleek ik vooral veel buikpijn te hebben. Na een vlug ontbijt zijn we naar de Sri Ranganathaswamytempel gegaan. Probeer dat maar eens aan je rickshawrijder te vertellen! Het is het grootste tempelcomplex van India en het wordt nog steeds gebruikt, dus een gedeelte mochten we niet betreden. De gekleurde gopurams (toegangspoorten, zoals ook in Madurai) waren hier veel minder sprankelend dan in Madurai, misschien waren ze daar net geverfd? We konden wel een tempelmuur beklimmen om daar van het uitzicht te genieten en de nodige foto's te maken. Toen we de meneer die ons mee naar boven had genomen duidelijk maakten dat we liever geen gids wilden maar gewoon zelf wilden rondkijken, was hij helemaal verontwaardigd en werd hij boos op ons. Why you come to India? vroeg hij nog toen hij naar beneden stormde. Je kunt bij elke tempel wel 20 gidsen ontmoeten die allemaal aan je trekken dat ze je rond willen leiden voor belachelijke bedragen. Wij houden het liever bij onze reisgids en soms een tourtje, zoals in Hampi met de fiets.

's Middags hebben we de bus naar Tanjore genomen. Deze conducteur begon ruzie met ons te maken over onze bagage. De bus in India is ingericht op heel erg veel mensen zonder bagage. De stoelen staan dicht op elkaar (ik kan net een platte hand tussen mijn knie en de stoel voor mij doen als ik helemaal rechtop zit), en aan de rechterkant zit je met 3 mensen naast elkaar in plaats van 2 aan 2 zoals in Nederland. Er is geen ruimte voor bagage. Er is wel een rek boven je hoofd, maar dat is meer voor handtassen bedoeld dan voor backpacks. Normaal zetten wij onze tassen altijd helemaal voorin (daar is geen deur). Dit keer mocht dat niet. Dus we hadden onze tassen op 2 stoelen gelegd en waren er zelf achter gaan zitten. Mocht ook niet (begrijpelijk: 2 zitplekken). Dus de tassen in het gangpad gezet. Was ook niet goed! Ondertussen hadden we allebei onze dagrugzak op onze schoot. Wat de conducteur van ons verwachtte was ons in ieder geval niet duidelijk, maar de hele bus begon zich ermee te bemoeien en iedereen leek aan onze kant te staan. Ze lachten allemaal vriendelijk naar ons terwijl de conducteur aan het tieren was.

Na 1,5 uur waren we gelukkig al in Tanjore, waar we snel een grote, goedkope kamer vonden. Beetje typisch ingericht (dat stond ook in de Lonely Planet, onze kamer had bijvoorbeeld een ouderwets bureautje met kleine laatjes voor enveloppen etc), maar het was een prima kamer. Daarna zijn we al vrij snel gaan eten, bij een chique restaurant. Helaas was het eten belabberd (dat is vaak zo bij chique restaurants, heel vreemd), maar we hebben wel gezien dat ze een rooftop swimming pool hebben, dus dat onthouden we zeker voor morgen!

Woensdag zijn we naar de Brihadeshwaratempel geweest, die staat hier bekend als Big Temple, lekker makkelijk. Deze grote tempel staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst en de tempel is niet meer in gebruik én toegankelijk voor iedereen. Het was een groot terrein en de tempel was niet meer beschilderd, erg mooi wel. Het was rustig en we konden lekker rondslenteren en zelfs even op het gras zitten.

Na de tempel zijn we nog naar het paleis van Tanjore geweest. Dit was een beetje vreemd, er waren veel ruimtes en hoewel je een entreebewijs kocht, waren er ook ruimtes waar je weer extra voor moest betalen. En er waren al minimaal 3 kleine musea. De grote hal waar feesten en audiënties werden gehouden was erg mooi, daar zagen we ook een glimps van de 6 kilometer lange geheime gang die onder het hele complex liep. De huidige nazaat van de oorspronkelijke Raja woont er trouwens nog (en in de geheime gang wonen hele grote kakkerlakken!). Ook was er een Bell tower, van daaruit hadden we mooi uitzicht over Tanjore. De toren zelf was uit de losse pols gebouwd zo leek het, elke verdieping omhoog werd het plafond lager en de doorgangen smaller. De trap was ook erg smal, donker en glad, we waren dan ook blij dat er voor ons Indiërs naar beneden liepen met lucifers.

(Toen Michiel boven kwam werd hij nog aangevallen door een grote roofvogel, waarschijnlijk vloog deze tegen Michiel aan, daar hij er geen wonden aan heeft overgehouden. De vogel zag Michiel als bedreiging en vloog tegen zijn hoofd, of misschien zag hij de blonde verwaaide lokken van Michiel aan voor zijn nest? We zullen het nooit weten...)

's Middags gezwommen op het rooftop zwembad van het chique hotel: heer-lijk.

Op donderdag zijn we naar Chidambaram gegaan, we hebben nog een uur op het busstation gezeten, omdat de bus pas na een uur zou komen. Nu hadden we een echte 'douwer' als buschauffeur. Zijn motto: hard rijden en veel toeteren, dan gaat alles wel aan de kant. Hij leek het ook te proberen met muurtjes, bomen, geparkeerde vrachtwagens, mannen met fietsen en zulks. Dat leidde onder ons natuurlijk tot veel "Ahhh!  Pfff..." momenten. Na 3,5 spannende uren kwamen we aan in Chidambaram, en volgens de Lonely Planet zou tegenover de busstand een goed hotel staan. En dat klopte! Best wel luxe, maar de goedkoopste kamer paste nog precies binnen ons budget en het was 1 van de beste kamers tijdens deze reis, dus we waren er erg gelukkig mee. Bovendien zouden er verder in Chidambaram enkel pilgrim-guesthouses zijn, of van die hellenhollen zoals in Madurai. Nou, dan weten wij het wel...

Op vrijdag zijn we naar de tempel van Chidambaram gegaan: de Nataraja tempel. Nataraja is weer 1 van de 10 verschijningsvormen van Lord Shiva, en Nataraja is de Heer van de Kosmische Dans. Jaja. Hij ging een danswedstrijd aan met zijn vrouw, Parvati, en won deze door een 'trucje', zo lees ik in mijn reisgids. Hij tilde zijn been hoog boven zijn hoofd, en dat kon zijn vrouw uit kuisheidsoverwegingen niet nadoen. En zo won hij. Je kan er maar trots op zijn. De tempel werd wel nog gebruikt, maar het was erg rustig, dus we hebben lekker rond kunnen slenteren en alles kunnen bekijken.

Daarna zijn we teruggelopen naar het hotel. Er zijn maar weinig plekken in India waar je lekker kunt lopen; vaak is het heel druk met verkeer, je loopt vaak langs/over/door een open riool of langs 'pisplaatsen', mensen willen van alles van of met je en je mag blij zijn als er een stoep is. Hier was er geen verkeer in de straatjes, en hoewel er wel open riool aan beide zijden lag, konden we gewoon midden op straat lopen. Verder wilde niemand wat van ons. We liepen echt door een arbeiderswijkje: mensen waren rikshaws aan het maken en aan het naaien met ouderwetse naaimachines en er was een schooltje waar we even om de hoek gekeken hebben. Heel leuk! Al snel waren we bij het hotel, want Chidambaram is maar een klein plaatsje.

Gisteren zijn we weer vrij vroeg wakker geworden, en na een rustig ochtendje (krantje lezen, opfrissen, ontbijten, inpakken) hebben we de bus naar Pondicherry genomen. Of Puducherry. Of Pondichery. Of zelfs Pudicherry, het ligt er maar aan in welke reisgids en op welk etiket of reclamebord je kijkt. Het is in ieder geval lange tijd Frans geweest, en de Franse wijk aan de kust is dan ook erg Europees van karakter. Nog niet precies Parijs, maar meer Europa dan we tot nu toe tegen zijn gekomen deze reis. Ook in culinair opzicht is Pondicherry in verademing. In Zuid-India, vooral in Tamil Nadu, de deelstaat waar we nu al bijna 2 weken doorheen trekken, is het erg moeilijk om 'normaal' eten te vinden. Uiteraard is het leuk om Indiaas te eten, maar 7 weken muffe curries komt echt je neus uit. Soms willen we gewoon iets niet-zo-spicy en iets met bestek eten, in plaats van weer een curry met je handen. En hier is dat soms een mission impossible. En dan heb ik het nog niet eens over het ontbijt! We willen geen droge toast met vieze, chemische jam! We willen iets fatsoenlijks! In Pondicherry komen we helemaal aan onze trekken: lekker eten (goede pizza's, lekkere pasta's) en ze hebben zelfs baguette en croissants!

We slapen hier in een Frans guesthouse en we hebben de rooftop room. Het is een beetje vreemd: een sort portocabin qua constructie, met gewoon een gleuf tussen de muren en het dak, en er zitten ook luchtgaten in de muren. Het is dus niet erg geluidsdicht. Wel lekker luchtig. Het voordeel is dat we ons eigen dakterras hebben, waar niemand komt. En onze badkamer zit in een apart bijgebouwtje, ook op het dak. Beetje een campinggevoel als we met onze handdoek en toilettas naar de badkamer slenteren!

Jammer is wel dat er eeen moskee in de wijk staat, die om kwart voor 5 begon te gillen dat iedereen voor z'n ochtendgebed moest komen opdagen. Het gemekker duurde even, was weer stil, ging weer verder, was weer stil, nog niet iedereen zat op z'n matje dus er werd nog even getetterd dat ze nú moesten komen, etc. Ik kan daar niet tegen, Dus toen het licht werd, ging ik douchen, en om iets na 6-en zat ik fris en fruitig op ons dakterras, waar het wel nog lekker koel was.

Vanochtend hebben we heerlijk ontbeten met baguette en degelijke, Franse marmelade, yoghurt met vers fruit, fatsoenlijke thee (niet pikzwart zoals de Indiërs van de Britten hebben overgenomen, maar degelijk licht, zoals wij dat kennen), en toen konden we er weer tegenaan! We hebben vanochtend een heritage walk door de Franse wijk gedaan en veel Franse gebouwen gezien. De wandeling duurde best wel lang en het was snikheet, bijna niet vol te houden. We hebben geluncht bij een bakker en daarna zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we een siësta gehouden, hard nodig met dat vroege wakker worden en die hitte.

Nu gaat ons laatste weekje India in, volgende week zondag vliegen we 's avonds naar Bangkok, en hebben we nog 6 weken om Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja selectief te bekijken. Een gebied dat net zo groot is als het Zuid-India wat we tot nu toe gezien hebben. En we zijn het er allebei over een dat we van India wel zo'n beetje genoeg hebben gezien, we hebben dalijk in totaal, met onze vorige reis erbij, 10 weken door India gereisd, het midden en het zuiden, en zoveel verschillende dingen gezien. Er zien niet veel plekken in India meer die we gezien moeten hebben en we kijken allebei uit naar de rest van onze reis. Voor mij de eerste keer Azië buiten India, dus ik ben erg benieuwd. En het kan eigenlijk alleen maar meevallen: de vieze gewoonten van die luidruchtige Indiërs, de overwelidgende geuren van een onontwikkeld land, de volle bussen/treinen/straten van een land waar 1/6e van de wereldbevolking woont, dat laten we allemaal achter in het tegenstrijdige India. You love it or you hate it, en als je er lang genoeg verblijft gaan bepaalde dingen van zo'n mooi land je wel tegenstaan. En toch heeft India iets, wat geen enkel ander land heeft en wat ons aan blijft trekken...Verklaar ons maar voor gek, wij kunnen onze vinger er ook niet op leggen!