Na mijn vorige berichtje zijn we nog even naar het paleis van Mysore geweest, omdat dat om 7 uur verlicht zou worden door 90.000 lichtjes. Het regende ondertussen, dus we waren niet erg enthousiast om te wachten in de regen. Gelukkig was het bijna 7 uur. Helaas gingen om 7 uur de lichtjes niet aan. Om 5 over 7 ook niet. Om 10 over 7 nog steeds niet. Pas om kwart over 7 gingen de lichtjes opeens aan. En het moet gezegd worden, het paleis zag er heel mooi uit!

Daarna gegeten, onze bagage opgehaald en in de nachtbus van Mysore naar Kochi gestapt. Dat was nog een beetje een gedoe, omdat de bus te laat was, en niemand precies wist van welk perron de bus zou vertrekken. Ook zagen we 2 Japanners lopen die hun bus naar Kochi (een half uur eerder dan onze bus) hadden gemist! Dat roept natuurlijk de nodige zorgen en stress op, maar onze bus kwam een ruim kwartier te laat aan op het perron waarvan de meeste mensen zeiden dat de bus daar zou stoppen. Vervolgens vertrok de bus maar niet. En wij maar wachten en wachten. Al met al zijn we met ruim 3 kwartier vertraging vertrokken, en een gebroken nacht volgde. De bus stopte onderweg namelijk een aantal maal, de ramen konden open en 's nachts begon het opeens te regenen (raad maar wie er bij het raam zat en er een natte broek aan overhield!) en nog gestoken door een mug ook.

's Ochtends kwamen we aan in Ernakulam. Ernakulam vormt samen met Kochi een dubbelstad, gescheiden door een rivier. Het idee was om de ferry naar Kochi te nemen, maar onze rickshawrijder bracht ons via 2 lange bruggen naar Kochi, dat was een duur ritje! In Kochi een guesthouse gezocht en 's middags even bijgeslapen. Daarna zijn we naar de befaamde Chinese visnetten gelopen en de boulevard (betonnen pad langs de kade, niets zoals Scheveningen hoor!) afgelopen om bij een pieplklein strandje te eindigen waar veel Indiërs hun zondagmiddag doorbrachten, met oa vliegeren. 's Avonds bij een relatief duur restaurantje gegeten (hoofdgerecht was 160 rupees, omgerekend zo'n 2 euro 80), maar het smaakte fantastisch en heel Westers en dat hadden we echt even nodig!

Maandagochtend hebben we bij een Art Café ontbeten en de door de Lonely Planet aanbevolen walking tour door Kochi gedaan. Halverwege bleek echter dat de nummering op de kaart en de nummering bij de beschrijving niet meer overeen kwam, dus dat was nog even een puzzel waar we waren, wat we zagen en wat dan het volgende monument zou zijn. Tijdens de walking tour langs veel koloniale gebouwen gekomen, langs 2 kerken en langs de Nederlandse begraafplaats! Die was dicht en ook erg klein. 's Middags hebben we de ferry naar Ernakulam genomen. De ferry was nog een heel gedoe, pas zo'n 10 minuten voordat de ferry zou arriveren ging de ticket counter open, en mannen en vrouwen moesten apart in de rij staan. De rij voor vrouwen was vele malen korter, dus ik mocht de tickets regelen. Vervolgens mochten we door naar de 'pier'. Hier moesten (jonge) mannen achter een soort hek staan, en 'het hogere volk' (ouderen, gezinnen, touristen) moesten op de kade dichtbij de ferry staan. Toen de ferry aanmeerde begrepen we ook waarom, die jonge mannen stonden te dringen als een stel wilde stieren, en toen we net zaten kwamen ze met tientallen tegelijk de boot binnenstormen, elkaar onder de voet lopend en het was dus echt een wilde bedoeling. In Ernakulam hadden we niet een speciaal doel, maar toen de ferry aanmeerde zagen we een soort kinderpark, waar we lekker op het gras gezeten hebben.

Daarna de ferry terug genomen, en in Kochi was het een drukte van belang. Het was vandaag een holiday, en blijkbaar hadden veel Indiërs de zonsondergang op het strandje bekeken. Toen we na het avondeten terug naar ons guesthouse liepen, werden we aangesproken door een Indiër - meestal negeren we Indiërs die voor een shop/café/hotel staan, omdat ze ons naar binnen willen lokken - of we in een Bollywoodfilm wilden figureren! Soms willen films buitenlandse touristen als figuranten om de film wat luxe te geven. We zouden dan dinsdag de hele dag op de filmset verblijven, waar goed voor ons gezorgd zou worden, en we zouden een cricket publiek moeten zijn. Er zouden in totaal 8 touristen gepropt worden, en hij had er al 3.

Dinsdag dus vroeg opgestaan, want om 8 uur zouden we naar de filmset gebracht worden. Nog 4 andere touristen gezien, maar ons Indiase 'propper' was in geen velden of wegen te bekennen. Een voor een dropen de touristen af, en om kwart over 8 wilden wij ook een ontbijtplekje gaan zoeken toen onze propper met zijn motor tegen ons aanreed (figuurlijk dan he). Dus hij alle touristen bij elkaar geharkt, en toch naar de filmset gegaan. Dat was een luxe hotel. 1 Brits meisje werd uitgekozen voor een wat grotere rol (de personal assistent van iemand uit de film) en moest al meteen in de 'hair and make-up'. Pas om 3 uur werden we  voor de eerste scène gevraagd, tot die tijd heb ik lekker aan het zwembad zitten lezen (Michiel heeft er zelfs in gezwommen). Tijdens de eerste scène moesten we gewoon in de lobby zitten, dus dat was niet zo spectaculair. Later werden we nog voor een tweede scène gevraagd, daarbij moesten we naar de ingang van het hotel lopen, terwijl er een SUV voor onze voeten langs scheurde. Actie dus! Uiteindelijk werden we pas om 7 uur weer terug naar Kochi gebracht (tegenover de beloofde 5 uur) en we kregen nog 500 rupees loon, zo'n 9 euro. Alle andere figuranten (dus ook de Indiërs) krijgen dit ook voor 1 hele dag werken. 's Avonds terug in Kochi hebben we tijdens het eten nog even lekker geschaakt.

Oh ja, de Engelse naam van de film zou 'The Farmer Boy' oid zijn, maar eigenlijk is het een bepaald soort Hindi film, dus we hebben geen idee of we die film ooit nog terug kunnen vinden. Hij zou rond de kerst uit moeten komen...

Woensdagochtend heerlijk ontbeten (Kochi is in tegenstelling tot Mysore een hemelse plek voor eten) en daarna naar het Dutch Palace gegaan. Dit viel onwijs tegen, het werd momenteel verbouwd dus de meeste items waren niet 'on display', en bij de items die wel tentoongesteld waren misten vaak kaartjes met uitleg. Ook waren er wat ruimtes gesloten of werd er geschilderd, waardoor je niet echt het idee kreeg dat je fijn door een paleis aan het lopen was. We gingen dus al snel terug naar het guesthouse om onze bagage te pakken en naar Allepey te vertrekken. Hier kwamen we naar een leuke busrit van 1,5 uur aan. De bus had geen ramen, het was een open bus, dus je kon leuk naar buiten kijken en alles horen (en ruiken...).

In Allepey aangekomen bleek het weer een chaotische drukte te zijn, dus snel een hotel gezocht, en bij het hotel naar onze keuze hadden ze gratis fietsen. Met die fietsen zijn we naar Allepey strand gefietst, nog best een ritje in de hitte en langs een paar drukke kruispunten. Op het strand was het waanzinnig heet, maar het was wel een mooi strand. Er waren veel mensen aan het vliegeren, dus wij hebben ook een vlieger gekocht (voor 10 rupees, dat is nog niet eens 20 cent) en de middag al vliegerend doorgebracht. Heel leuk! Na een poosje weer teruggefietst naar Allepey en bij het bureau voor tourisme geïnformeerd naar de ferry naar Kollam (een plaats 87 km verderop). Hier werd ons verteld dat deze alleen vaart als er 10 mensen zijn, en momenteel waren er pas 4 reserveringen, met ons erbij dus 6. Ons werd aangeraden om donderdagochtend terug te komen, rond een uur of 10, en te kijken of er al meer mensen waren. De boot zou namelijk om half 11 vertrekken.

We willen in Kerala graag met de boot door de backwaters varen. De backwaters zijn netwerken van kanalen, meren en andere wateren, en op de oevers groeien palmbomen, de mensen doen hun wasje in het water en er zijn eindeloos veel kanootje met vissers of als veerdienst. Het schijnt waanzinnig mooi te zijn, en je hebt eigenlijk 2 keuzes om er iets van mee te krijgen:
- een houseboat huren. Dit is duur (zo'n 7000 rupees, ruim 100 euro, inclusief overnachting en eten) en de prijs-kwaliteitverhouding is niet optimaal, omdat je ook kan kiezen voor;
- de ferry tussen Allepey en Kollam. Dit zou 400 rupees kosten, en je zou dan dezelfde avond aankomen in Kollam. Onderweg stop je nog 2 keer voor wat eten/drinken.

Donderdagochtend aangekomen bij het bureau voor tourisme bleek zelfs dat er maar 2(!) reserveringen waren, en het werd ons al snel duidelijk dat de ferry niet zou gaan. Wat nu? De meneer van het bureau voor tourisme bood ons een alternatief, een houseboat naar Kollam voor slechts 4000 rupees. Nog steeds duur (te duur voor ons budget)! Maar we willen wel de backwaters zien, en pfff... Na wat discussie toch besloten de houseboatoptie te doen, en een uur later zaten we op de houseboat. Het is een boot die vroeger voor het vervoeren van rijst werd gebruikt, maar nu omgebouwd is tot huisboot, met slaapkamer, badkamer en 'woonkamer' (2  stoelen, of beter gezegd tronen, een salontafel en vooral heel mooi uitzicht). De backwaters zijn ronduit prachtig en we kunnen het iedereen aanbevelen! Onderweg nog een heerlijke lunch geserveerd gekregen (had ik al vermeld dat we naast een kapitein ook een eigen kok en een motormeneer tot onze beschikking hebben?). 's Avonds meerden we ergens aan (in de middle of nowhere, al zou je dat niet zeggen want er stond wel een tempel met continu harde Hindi muziek...) en na een laat diner lekker gaan slapen.

Het lekkere slapen was helaas van korte duur, we hadden geen electriciteit (dus geen ventilator) en we waren weg aan het koken in onze hut. Tot overmaat van ramp begon om 5 uur diezelfde tempel weer te zingen, argh! Om 10 over 6 zat ik dus al fris en fruitig op het dek om de wereld om me heen wakker te zien worden (terwijl Michiel nog in bed lag te sikkeneuren). Na nog een paar uurtjes varen waren we dan in Kollam.

Oh Kollam, dat was dus weer een vieze, gore, drukke stinkstad zonder stoepen en waar met geen mogelijkheid een hotel te vinden was. De keuze was:
- vies schimmelend stinkhok waarin gerookt was
- hotel wat verbouwd werd (gehamer en gezaag)
- hotel wat in de Lonely Planet als budget optie stond, maar waar 6 maanden geleden een gloednieuw pand met gloednieuwe (verdriedubbelde) prijzen was neergezet
We zaten dus even met de handen in het haar, maar al snel besloten we dan maar door te gaan naar Varkala, een kustplaatsje wat we eigenlijk niet aan wilden doen tijdens onze reis. En dat was misschien wel de beste keuze ooit!

Het is hier kleinschalig, en er is een piepklein strandje wat begrensd wordt door een grote klif. Dat is natuurlijk prachtig om te zien. Daarbovenop is dit het eerste strand wat we in India gezien hebben waar we als touristen gewoon kunnen zwemmen (in zwembroek/bikini). Er zit strandwacht, en zij jagen bloot-kijkende Indiërs genadeloos weg. Het eten is hier ook weer fantastisch, dus we tanken hier echt even bij! 4 weken India gaat niet in je koude kleren zitten namelijk.

Vanavond ga ik nog een yogales volgen, het wordt een privéles, dus ik ben erg benieuwd!

Dinsdag willen we naar Madurai vertrekken, en dan beginnen alweer de laatste weken in India. Wat gaat de tijd toch vlug...