In de reisgids hadden Michiel en ik een stukje gelezen over een hele grote boom, die in de buurt van Oaxaca stond. Deze loofboom, met een omtrek van meer dan 50 meter, was een van de oudste bomen op aarde en ook nog een van de grootste! Het leek ons erg leuk om die boom te zien, en we waren dan ook blij verrast toen de buschauffeur aankondigde dat we daar langs zouden rijden tijdens onze reis naar de stad Chiapa de Corzo (spreek uit: Tsjappa). De boom van Maria del Tule was inderdaad ongelooflijk groot. Er stond dan ook een heel hekwerk omheen, veel mensen trekken anders een takje of een blaadje van de boom om mee naar huis te nemen, en dat is natuurlijk niet goed voor de boom.

Daarna reed de bus door naar een mezcalbrouwerij. En dat stinkt vreselijk! Mezcal en tequila worden gemaakt van cactus-harten. Deze worden geplet door een grote maalsteen die door een ezeltje wordt voortgetrokken. De verpulverde cactus-harten worden in vaten gedaan, waar ze een paar dagen blijven staan gisten. De prut werd dan in een ketel gedaan en verwarmd, en het verdampte vocht werd dan weer consens en opgevangen in reservoirs. Daarna lieten ze de mezcal zolang 'rijpen' als ze wilden. We mochten natuurlijk ook proeven, maar omdat het nog erg vroeg in de ochtend was heb ik niet uitbundig meegedaan (bovendien stonk het). Een paar dappere groepsgenoten hebben nog een cowboyhoed verdiend door het traditionele wormpje te eten.

Vlak voor Chiapa de Corzo reden we in op een ellenlange file. We hebben 2 uur gedaan over een stuk wat normaal 20 minuten duurt. De reden: het hard zo hard geregend dat een deel van de weg onder de modder was komen te staan.

Bij het hotel lag een zwembad, en omdat het hier tropisch warm was hebben Michiel en ik hier een heerlijke verfrissende duik genomen en zijn we daarna naar bed gegaan.