Om half 2 's nachts vertrekt het vliegtuig wat ons van Madrid naar Mexico-stad zal vliegen. Ik keek al een lange tijd op tegen deze vlucht (nachtvluchten zijn erg vervelend als je niet kan slapen, en dat is ook mijn probleem) maar nadat ik op het vliegveld van Madrid had gezien dat er met onze vlucht ook ongeveer 100 puberende Mexicaanse meisjes meemoesten (serieus, het waren er zeker 100!) had ik de hoop op een goede nachtrust definitief opgegeven. Uit pure wanhoop 2 reistabletten ingenomen, oordopjes ingedaan, oogmaskertje voorgedaan, nekkussentje opgeblazen en mijn capuchon opgezet. En zowaar, af en toe bleek dat best te werken!

Na zo'n 6 uurtjes geslapen te hebben wordt ik wakker, en krijgen we een zeer karig ontbijt (Iberia...), terwijl we kunnen genieten van puur Mexicaans tiener-gejoel. Een paar korte maar frustrerende uurtjes later landen we al.

Om kwart voor 6 plaatselijke tijd (7 uur vroeger dan in Nederland). Bij de douane moeten we een flinke tijd wachten. Dit heeft wel als voordeel dat we bij de bagageband niet lang op onze koffers en tassen hoeven te wachten. Nadat we onze backpacks hebben lopen we de bagagehal uit, en daar ontmoeten we de reisbegeleidster en de rest van de groep. Ze zijn allemaal erg jong (alhoewel, allemaal ouder dan ik) en ook allemaal aardig.

Door onze bus naar het hotel gebracht. Deze bus zal de rest van de reis met ons meegaan. Het hotel waar we verblijven verkeert in een identiteitscrisis. Op de gevel staat Ramada, op het visitekaartje Jena. Op de receptie staat Ramada, op de kamersleutel Jena. Op de servetten staat Ramada, etc. Helaas had dit hotel nog geen kamers voor ons vrij, dus ik heb me in het toilet even snel opgefrist en omgekleed en we zijn meteen doorgegaan naar de stadswandeling in vogelvlucht. We hebben superveel gezien:
- Torre Caballito (het kleine paardje: een geel modern kunstwerk ter grootte van een beschaafd flatgebouw)
- Alameda Central (stadspark)
- monument van Benito Juárez (de eerste en enige Mexicaanse president van Indiaanse afkomst)
- Palacio de bellas artes
- Torre Latino-Americana (vroeger de enige en dus hoogste wolkenkrabber van Zuid-Amerika)
- het Zocalo met de grote vlag
- het Nationaal Paleis met de muurschilderingen van Diego Riviera
- Catedral y sagradio metropolitano (waar een zwarte Jezus te vinden was)
- de opgravingen van Tenochittlan (de Mayastad waar Mexico-stad overheen is gebouwd)
- een superchique taartenbakkerij
- en nog veel meer!

We hebben met de groep geluncht in het Tegeltjeshuis. Dit gebouw is helemaal beplakt met blauwe tegeltjes. Vroeger was het een hele chique tent, nu voor iedereen toegankelijk.

's Middags zijn we dapper met de snelle metro naar het Antropolgisch Museum geweest. Erg mooi museum met veel mooie zalen en stukken. De kaartjes met uitleg waren jammer genoeg alleen in het Spaans. Soms was er wel een algemeen informatiebord in het Engels, maar veel meer ook niet. We waren wel errug moe.

Terug gegaan naar het hotel (met de metro!) en ons even opgefrist. Kom ik er ineens achter dat ik mijn paspoort kwijt ben! Ik heb het laten liggen in de lobby van het hotel, in de vensterbank! Ik sprint naar beneden, leg mijn probleem uit aan de niet-begrijpende receptionisten en flip helemaal. Dan zie ik een aardige bell-boy die mij wenkt. Hij had mijn paspoort gevonden!!! Ik ben hem voor eeuwig dankbaar!

's Avonds hebben we met de groep gegeten in het hotel nadat we een voorstelrondje hadden gehad en algemene reisinformatie hadden gekregen van de reisbegeleidster. Ik ben de enige student (niet geheel onverwacht) en ook de jongste (helemaal niet onverwacht).
Het eten in het hotel liet lang op zich wachten en was niet heel bijzonder. Iedereen was vooral heel erg moe en wilde slapen...